Duizenden Pippi's

Dat Pippi Langkous (of in het authentiek Zweeds: Pippi Långstrump) uit Zweden komt zullen de meesten van jullie wel weten. Of eigenlijk, dat zij in Zweden bedacht werd door Astrid Lindgren. Verder zal iedereen die aan Pippi denkt meteen twee rode vlechten voor zich zien en een bonte verzameling kleding mét, jawel, kniekousen. Maar Pippi staat ook bekend om haar kracht, ze is een heel sterk meisje. Wat mijn punt is? Mijn punt is dat het niet zo gek is dat dit karakter in Zweden bedacht is. Niet dat alle vrouwen hier rode vlechten hebben en kniekousen dragen, maar god wat lijken de vrouwen hier sportief, gespierd en sterk!

Mijn participatiestudie in de sportschool hier laat zien dat vrouwen hier behoorlijke bicepsen en tricepsen beschikken, en voor een flink aantal gewichten op de drukbank niet opschrikken. En aan sociale vergelijkingsprocessen moet ik hier maar niet beginnen. Voor wie nu denkt dat ik straks terugkom als een body builder met zonder zichtbare nek: ik moet jullie teleurstellen. Ook al sporten wij nog steeds heel fanatiek (gemiddeld toch 5 keer per week), en body builderslichaam is niet wat ik nastreef.

Een gezond lichaam echter wel. Daarom zijn wij sinds papa en mama hier geweest zijn en Jan en Myrte’s oude blender meebrachten (waarvoor zeer veel dank) ook volop aan de smoothies. Behalve traditionelere recepten met banaan, sinaasappel, en bosbessen, beginnen we nu ook avontuurlijker smoothies te maken met ingrediënten als wortel, venkel, spinazie, gember, basilicum en bleekselderij. Behalve dat het heel gezond is, is het ook heel erg lekker. Dus als iemand nog goede of spannende tips heeft dan hoor ik het heel graag!

Naast het gezonde leven dat we er hier op nahouden, probeer ik ook nog steeds mijn Zweeds te verbeteren. Om mijn Zweeds te verbeteren had ik er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om een boek te lezen dat oorspronkelijk in het Zweeds geschreven is (bijvoorbeeld Pippi Lankous). Maar in plaats daarvan koos ik voor een Harry Potter vertaald naar het Zweeds uit het Engels. Van een aantal mensen kreeg ik een ietwat sceptische reactie. Bijvoorbeeld: “staan er ook plaatjes in”? “Ga je dat écht lezen”? En “Zal ik deel 4 in het Swahili voor je kopen?”. Een week later kan ik jullie melden dat ik het boek weliswaar nog niet uit heb, maar dat ik wel op bladzijde 76 ben aanbeland. Daar ben ik stiekem best trots op. Overhoren mag en niet alleen omdat ik de Nederlandse en Engelse versie van binnen en van buiten ken.

Uiteraard stonden er de afgelopen week ook weer leuke activiteiten op het programma. Donderdagavond maakte wij kennis met onze nieuwe onderburen. Helaas kwamen ze zich niet voorstellen, maar gelukkig lieten ze ons wel meegenieten van hun gezellige feestje met tot diep in de nacht een heerlijke beat en een prachtig stemgeluid. Als ze zich wel hadden voorgesteld hadden we geweten waar we aan moesten kloppen om te vragen of het wat zachter kon. Nu zat er niets anders op dan tot rond een uur of 4 in de ochtend lekker meedansen in bed, wat wel een slechte nachtrust als gevolg had. Maargoed, wij zijn de moeilijkste niet, een feestje moet kunnen toch?! Nu, dat dachten de onderburen ook. Want toen wij vrijdagavond terugkwamen van de efterwork, hadden we weer het genot van de beat en het gevoel dat we zelf 20 man over de vloer hadden. Toen we erachter kwamen dat het de onderburen waren is Nathalie naar beneden gegaan en heeft gevraagd of het wat zachter kon (ja we worden oud!), gelukkig gaven ze daar wel meteen gehoor aan en werd het stiller. Zaterdagavond was er dan ook wederom een feestje, maar het volume was nu vanaf het begin heel dragelijk.

Zelf hadden we ook een feestje, of eigenlijk meer een soort borrel. Vrijdagavond was het tijd voor Efterwork. Met een aantal collega’s gingen we rond een uur of 5 gezellig naar een nieuw tentje waar we met een drankje en sommigen met een pizza lekker de week afsloten. Het was erg gezellig en ook heel leuk om bijvoorbeeld de vriendin van Erik te ontmoeten.

We waren wel lekker op tijd weer thuis waardoor we ook zaterdag een heerlijke dag konden hebben. Na het sporten en de boodschappen begon de zon door te breken en besloten we een stuk te gaan wandelen bij het Delsjön meer (spreek uit: Delgheu, met een hele zachte g). Dit is een natuurreservaat tegen de stad aan en met de auto maar 10 minuutjes rijden voor ons. Ik had uitgezocht waar we heen konden en makkelijk rond het meer konden lopen. Althans, dat dacht ik. Blijkbaar had ik niet heel zorgvuldig gekeken en moesten we eerst de hele golfbaan, overigens een hele mooie golfbaan, over lopen voor we in het bos kwamen waar het wandelpad naar het meer liep. Toch was het heerlijk om buiten te zijn met dit weer en lekker te lopen. Ook genoten we van de kleuren in het bos. Toen we eenmaal bij het meer aankwamen was het te laat er nog omheen te lopen, we moeten dus nog een keer terug. Dat is zeker geen straf, want het meer was echt ontzettend mooi. Dus na er even langsgelopen te hebben en even op een bankje gezeten te hebben zijn we terug gegaan naar huis en hebben we ons verder vermaakt met onze nieuwe verslaving; Masterchef Australia.

Zo vloog er weer een week voorbij in Zweden. We hadden weliswaar niet de warmste novemberdag ooit, maar toch konden we in het weekend een beetje genieten van redelijk weer. Gelukkig hebben de buren zondagavond blijkbaar ook een rustdag, en lijkt het erop dat we vanavond ook gewoon rustig kunnen gaan slapen, dus ook die problemen zijn opgelost. We moeten ook wel een beetje uitgerust zijn, aangezien we deze week veel deadlines hebben en vanaf vrijdag in Oslo zitten voor een meeting van de Nordic Network of Psychology and Law (NNPL) waar we beiden zullen presenteren. Daarnaast blijven we natuurlijk ook lekker sporten en smoothies drinken zodat we net zo gezond en sterk als Pippi zullen worden!

Foto’s van onze wandeling zijn te vinden op: https://plus.google.com/photos/110093351162799291566/albums/6077583878125026481?authkey=CIOrut3PoobfsgE