Duur ... Duurder ... Noorwegen!

Misschien hadden jullie het al een beetje meegekregen maar ik had de indruk dat Zweden duur was. In elk geval duurder dan Nederland. Dat zal ik ook niet terugnemen, maar na het afgelopen weekend weet ik wel dat het equivalent van “duurst” Noorwegen is.

De afgelopen week stond dan ook in het teken van de jaarlijkse bijeenkomst van het Nordic Network for Psychology and Law, kortweg ook wel de NNPL. Nathalie en ik zouden net als vele andere collega’s presenteren op deze bijeenkomst en gedurende de week hebben we dan ook hard gewerkt om onze presentaties voor te bereiden. Voor mij was dit bovendien de eerste keer dat ik ook daadwerkelijk data kon presenteren, dus al met al had ik er zin in.

Donderdag ging ik na het werk nog even langs de systembolaget om bier te halen. Ik hoor jullie denken, Tanja….. aan het bier? Nee hoor, dat vind ik nog steeds ontzettend smerig. Maar Nathalie en ik zouden van zaterdag op zondag nog een nachtje langer in Oslo blijven bij een vriend van de vriend van de beste vriendin van Nathalie (volgen jullie het nog) en hij vroeg ons of we bier mee konden nemen, want dat was hier véél goedkoper volgens hem. Nathalie checkte nog voorzichtig of hij wel echt doorhad dat we in Zweden en niet in Duitsland zaten, maar dat bleek hij zeker te weten. Bier was volgens hem gewoon veel goedkoper in Zweden dan in Noorwegen.

Donderdagavond pakten we vervolgens onze spullen vast in omdat de reis vrijdagochtend heel vroeg zou beginnen. Om kwart over 6 ’s morgens liepen we van huis weg, namen we de tram naar het station, waar we samen met Erik en Renate (twee collega’s) de trein naar Oslo namen. De treinreis verliep prima, met hier en daar prachtig uitzicht: ik spotte zelfs twee enorme hazen waarvan ik eerst dacht dat het kleine hertjes waren. Maar hier en daar zagen we ook een veredelde vorm van woonwagenparken in de desolate omgeving. Het hoogtepunt van de reis was toch sneeuw. De eerste sneeuw van het jaar, nog te nat om echt te blijven liggen, maar de witte vlokken langs de ramen waren toch heel erg fijn!

Rond 11 uur kwamen we geheel volgens planning aan in Oslo en namen we een taxi naar de Academy of Science, waar de NNPL bijeenkomst zou zijn. Bij aankomst wilde Nathalie zich snel even omkleden voor haar presentatie, maar het bleek dat één van de bierblikjes was ontploft in haar koffer. Slechts één outfit kon nog gedragen worden (niet datgene wat ze voor ogen had) zonder meteen als alcoholist te boek komen te staan door een penetrante bierwalm. Ik vond overigens dat ze hier bijzonder goed mee omging, ik denk dat er bij mij heel wat meer vloeken aan te pas was gekomen!

Na een lekkere en gezellige lunch begon de bijeenkomst met een interessante keynote, en over het algemeen lag de kwaliteit van de presentaties hoog. Het was hoogstens jammer dat ik behoorlijk moe was, en toch wel moeite moest doen bij enkele presentaties om mijn ogen open te houden. Al met al was ik dan ook wel een beetje blij toen ik om 6 uur richting hotel kon om me even op te frissen voor het eten. Het hotel was voor ons gereserveerd en overigens erg luxe, net als het eten in een Italiaans restaurant dat zelfs door de Italianen waarmee wij een tafel deelden gewaardeerd werd. Het werd een hele gezellige avond!

Zaterdag stond mijn eigen presentatie meteen in de sessie van 9 uur op het programma. Maar eerst konden wij ons nog te goed doen aan het uitgebreide ontbijtbuffet. Het was heerlijk, met rosbief, verse smoothies, veel vers fruis, heerlijk vers brood en noem het maar op! Een goede bodem voor mijn presentatie dus. De presentatie zelf vond plaats in een hele statige zaal (Zie foto’s), wat de sessies wel meteen een goede sfeer gaf. Al met al had ik er plezier in mijn eerste data te presenteren en ging het ook goed naar mijn gevoel. Bovendien was er ook goede en interessante feedback uit de zaal.

Na nog een sessie werd de bijeenkomst afgesloten met wederom een lunch. Hierna gingen Nathalie en ik Oslo in. Later in de middag zouden we Raman treffen, onze Canadese gastheer die in Oslo werkt en woont. We besloten naar de Aker Brygge, het nieuwe gedeelte van de stad in de haven te gaan. Wat was het daar gaaf zeg met de moderne architectuur. Ik weet niet of het Lotte’s goedkeuring kan wegdragen, maar in mijn lekenogen was het zeker de moeite waard.

Na een lekkere, maar hele dure koffie (ongeveer 5 euro per kop) ontmoetten we Raman, waarna we naar ons hotel gingen om de bagage op te halen en de bus namen naar zijn appartement. We deden boodschappen en kookten een heerlijke pittige Thaise roerbak, waarbij Nathalie de houtkachel aanstak. Het was erg gezellig en we hebben veel gelachen. Rond kwart over elf gingen Nathalie en Raman nog de stad in, maar ik was al bijna niet meer in het rijk der levenden dus ging alvast naar bed.

Zondagochtend zijn we rustig opgestaan en rond het middaguur eerst naar het station gegaan om daar vast onze bagage in een kluis te stallen. Vervolgens zijn we doorgelopen naar het nieuwe operagebouw. Alweer een mooi staaltje architectuur. Zelfs bij de grijze lucht staken de witte stenen van het gebouw nog heel sterk af en vanaf het dak had je een mooi uitzicht op het financiële district, inclusief de streepjescode: een rij van wite en zwarte afwisselende gebouwen met een verschillende hoogte.

Vanaf het operagebouw zijn we doorgelopen naar het oude kasteel. De zon begon een klein beetje te schijnen en vanaf hier hadden we een mooi uitzicht over de Aker Brygge. Het was ook gewoon heel lekker om weer een hele dag buiten te zijn. Nadat ik mezelf in een souvenirwinkel getrakteerd had op een echte Noors gebreide hoofdband en handschoenen hebben we een koffietentje opgezocht om op te warmen en iets kleins te eten. Inmiddels waren we weer in het centrum aanbeland en zijn we langs het parlement gelopen waar ook een monument is voor de slachtoffers van de aanslag van Breivik. Het monument bestaat uit een hele rij bloembakken, waartussen een recht pad loopt. Maar door de natuurlijke vormgeving wijken mensen daar af en lopen om de bloembakken heen. Het stelt een afwijking van de dagelijkse routine voor, zoals de bomaanslag dit was (althans, dit heb ik achteraf op internet gelezen…).

Als laatste stop van onze sightseeing tour zijn we met de metro naar het Vigeland park gegaan, bekend om de sculpturen. Ook al was het weer somber, het park was toch behoorlijk druk. De beelden zijn behoorlijk bizar, met veel naakte volwassenen die naakte kinderen vasthouden. Maar wel heel knap gemaakt. Wel heel leuk om dit nog even te kunnen zien voor we teruggingen naar Gotenburg.

Vóór we de trein terugnamen gingen we nog even een hapje eten op het station. De plaatselijke pizzahut vonden we te duur, met bijna 25 euro voor een pizza. Dus liepen we nog wat verder. Eerst maar even naar de WC dan. Zelfs daar vragen ze in Noorwegen 10 kronen = € 1,20…… Uiteindelijk kwamen we voor het eten bij de Burger King terecht, waar ze niet alleen een toeslag vroegen om te mogen zitten tijdens het eten, maar waar ook de prijzen echt een stuk hoger lagen dan wij gewend zijn (mijn Wopper menu, KLEIN, kostte me omgerekend ruim 11 euro, in Nederland kost dat ongeveer 6 euro?). Een beetje geïrriteerd, waarschijnlijk ook gevoed door de moeheid van de lange dag, werkten wij ons toch door de burgers heen die overigens wel goed smaakte, voordat we naar de trein liepen.

De treinreis verliep prima. En het voelde toch wel een klein beetje als thuiskomen in Gotenburg, wat wel een fijn gevoel is. Bovendien bedachten we ons dat we ook qua financiële situatie in Zweden nog niet zo heel slecht af zijn. Zoals altijd, het is maar waarmee je het vergelijkt!

Liefs,

Tanja.

Foto’s bij dit verslag vind je op: https://plus.google.com/photos/110093351162799291566/albums/6080159823970624849?authkey=CLbi9dimnfmLZw