Take off that red shit!!
Door: Tanja
Blijf op de hoogte en volg Tanja
21 November 2010 | Verenigde Staten, Berkeley
Of het nu shit of shirt was, daar zijn Benny en ik nog niet uit, maar dat iedereen in Berkeley die gisteren rood droeg, dit soort spreekkoren om zijn oren kreeg, dat is een feit. Eigenlijk zou ik hier niet uit hoeven leggen wat het probleem met de kleur rood is. Maar vooruit, aangezien de meeste lezers van dit weblog onwetende Nederlanders zijn, zal ik een uitzondering maken. Het probleem met rood is dat het in de verste verte niet lijkt op geel met blauw. Het probleem met rood is, met andere woorden, dat het niet die kleur van UC berkeley is. Maar het grootste probleem met rood is, dat het de kleur van Stanford University is: onze aartsrivaal.
Maar voordat ik me ook helemaal mee liet slepen in het feest rondom the grote wedstrijd, stond er een megadrukke week op het programma. Ik had een essay in te leveren, een speech te geven, ik moest nu echt gaan beslissen waarover ik mijn filosofie paper wil schrijven en daarna begint de tijd te dringen om 540 surveys af te nemen voor mijn bacheloronderzoek. Daarbij kwam de fijne gewaarwording dat ik nog maar 4 weken te gaan heb in Berkeley. Alle professoren vonden het nodig om duidelijk te maken dat we nog maar 3 lectures te gaan hebben voordat de finals opdoemen en daarmee het einde van het Fall semester in zicht komt. Kortom: stress, grote stress. Niet alleen voor die finals, maar vooral voor die 540 surveys die ik in die tijd nog af moet nemen.
Wat daarbij niet helpt, is dat hier in Amerika een cultuur heerst waarbij mensen uit het onderwerp van een e-mail proberen af te lezen of het van levensbelang is, en het anders niet nodig achten om hem te openen, laat staan te reageren. In contact komen met professoren of studentenorganisaties is dus niet makkelijk. Maar maandag had ik beet, ik mocht van de atheïstische studentenorganisatie bij hun bijeenkomstop dinsdagavond surveys af komen nemen. Dus ik vol goede moed naar de bijeenkomst, die uiteindelijk zeer interessant bleek te zijn. Er waren welgeteld 6 aanwezigen, waarvan er één weigerde mee te doen. Netto opbrengst: 5 ingevulde surveys. Het is een begin zullen we maar zeggen. Verder was het heel interessant om te zien dat de verenigde atheïsten voornamelijk bestonden uit mensen die hele nare ervaringen hebben gehad met het geloof vanwege hun seksuele oriëntatie. Deze mensen geloofden dus niet alleen niet in god, ze waren ontzettend antireligie en het was pijnlijk om te zien hoe dat hen nog steeds raakte. Maargoed, ze waren wel heel erg behulpzaam en gaven aan dat ik vaker mag komen en dat er normaal meer mensen zijn. We shall see..
Woensdag heb ik eindelijk richting kunnen geven aan mijn filosofie paper. Dat was wel een prettig gevoel en geeft wat rust. Donderdag stond daarom in het teken van colleges en surveys. In mijn “tussenuur” (ik weet het, klinkt wat schools) heb ik met hulp van Benedetta surveys uitgedeeld op het terras van het FSM café. Resultaat: 11 ingevulde surveys en verdrievoudigd. Maar om nu te zeggen dat het echt opschiet op die manier… Daarom ga ik de komende week langs mijn en andere professoren om te vragen of ik mijn survey af mag nemen in een lecture. Ook ga ik langs bij een sorority waar ik al een toezegging heb. Op die manier hoop ik dat ik toch wat grotere groepen mensen in één keer kan bereiken.
Vrijdag nam ik wat rust en heb ik nog gestudeerd en gegeten met Benedetta. Gisteren was vervolgens de grote dag: “gameday!”. Golden Bears vs. Stanford. De hele week al kleurde alles op de campus blauw met geel (of goud) en iedereen was enorm opgewonden. Dus na een korte skypemeeting met papa die jarig was, ging ik samen met Benedetta op weg naar het stadion. De sfeer was geweldig. Heel Berkeley was uitgelopen en bussen vol Stanford supporters waren ook gekomen. Helaas hadden wij geen kaartjes (om een indicatie te geven, die kostten minimaal $66 per stuk), maar het fantastische van onze campus en het Memorial Glade stadion is dat het tegen de heuvels aan ligt, dus studenten zonder kaartje gaan de heuvels in om vanaf daar hun golden bears aan te moedigen. Zo ook Benny en ik. De sfeer was geweldig, het uitzicht nog beter, de wedstrijd begrepen wij dan weer geen bal van. Conclusie: juichen als anderen dat ook doen en vooral foto’s en filmpjes maken.
Op een gegeven moment kwam er een gezin in het rood de heuvel op gelopen. Als één man begonnen onze supporters: “Take off that red shirt/shit!” (zie ook de filmpjes). Ik moet zeggen dat het verder heel rustig bleef, de rest van de wedstrijd werden ook deze supporters gewoon op de heuvel getolereerd en konden zij ook gewoon klappen als hun jongens een punt maakten. Dat was overigens wel pijnlijk, want hun jongens maakten een hoop punten. Touchdowns vlogen onze Bears om de oren. Bij 0-10 besloten Benedetta en ik dat wij het te koud vonden en te onbegrijpelijk om het echt zinvol te laten zijn om te blijven. Later hoorden we dat onze knuffelbeertjes met 47-14 afgedroogd zijn.
Maar in ieder geval werden ze afgedroogd, en daar was ook wat voor te zeggen want het was gisteren nat hier in Berkeley. Zoals de Engelsen het zeggen: “It was raining cats and dogs”. Onweer, en flink ook, inclusief. Lekker Nederlands dus. Benedetta en ik zochten Paola op in Sacks, een heel leuk cafeetje dat ik nog niet kende, en de rest van de middag hebben we weer zitten studeren: blij zijnd dat we binnen zaten. ’s Avonds zijn we naar Thai & Noodle gegaan, waar we Giacomo en een Franse bezoeker van hem ontmoetten. Heerlijk gegeten maar vooral enorm hard gelachen. Ik zal niet uitweiden over de details, maar op een gegeven moment kregen we de slappe lach en we zijn er niet meer uitgekomen (tot buikspierpijn aan toe). Was dus een goede afsluiting van de dag!
Zo is het weekend een mooie afwisseling van studeren en plezier hebben, en heb ik vooral weer volop genoten. Aankomende week zal niet minder zijn. Maandag en Dinsdag staan weer in het teken van colleges en Surveys (en hopelijk Harry potter), maar dan begint de Thanksgiving break. Benedetta en ik zijn uitgenodigd bij een echte Amerikaanse familie om thanksgiving te vieren a.s. donderdag. Vrijdag vertrekken we vervolgens naar Yosemite, om even echt weg te zijn en hopelijk het prachtige park met sneeuw te kunnen bewonderen!
Go Bears!!
Foto's: http://picasaweb.google.com/110093351162799291566/Berkeley1111Tot2111#
Maar voordat ik me ook helemaal mee liet slepen in het feest rondom the grote wedstrijd, stond er een megadrukke week op het programma. Ik had een essay in te leveren, een speech te geven, ik moest nu echt gaan beslissen waarover ik mijn filosofie paper wil schrijven en daarna begint de tijd te dringen om 540 surveys af te nemen voor mijn bacheloronderzoek. Daarbij kwam de fijne gewaarwording dat ik nog maar 4 weken te gaan heb in Berkeley. Alle professoren vonden het nodig om duidelijk te maken dat we nog maar 3 lectures te gaan hebben voordat de finals opdoemen en daarmee het einde van het Fall semester in zicht komt. Kortom: stress, grote stress. Niet alleen voor die finals, maar vooral voor die 540 surveys die ik in die tijd nog af moet nemen.
Wat daarbij niet helpt, is dat hier in Amerika een cultuur heerst waarbij mensen uit het onderwerp van een e-mail proberen af te lezen of het van levensbelang is, en het anders niet nodig achten om hem te openen, laat staan te reageren. In contact komen met professoren of studentenorganisaties is dus niet makkelijk. Maar maandag had ik beet, ik mocht van de atheïstische studentenorganisatie bij hun bijeenkomstop dinsdagavond surveys af komen nemen. Dus ik vol goede moed naar de bijeenkomst, die uiteindelijk zeer interessant bleek te zijn. Er waren welgeteld 6 aanwezigen, waarvan er één weigerde mee te doen. Netto opbrengst: 5 ingevulde surveys. Het is een begin zullen we maar zeggen. Verder was het heel interessant om te zien dat de verenigde atheïsten voornamelijk bestonden uit mensen die hele nare ervaringen hebben gehad met het geloof vanwege hun seksuele oriëntatie. Deze mensen geloofden dus niet alleen niet in god, ze waren ontzettend antireligie en het was pijnlijk om te zien hoe dat hen nog steeds raakte. Maargoed, ze waren wel heel erg behulpzaam en gaven aan dat ik vaker mag komen en dat er normaal meer mensen zijn. We shall see..
Woensdag heb ik eindelijk richting kunnen geven aan mijn filosofie paper. Dat was wel een prettig gevoel en geeft wat rust. Donderdag stond daarom in het teken van colleges en surveys. In mijn “tussenuur” (ik weet het, klinkt wat schools) heb ik met hulp van Benedetta surveys uitgedeeld op het terras van het FSM café. Resultaat: 11 ingevulde surveys en verdrievoudigd. Maar om nu te zeggen dat het echt opschiet op die manier… Daarom ga ik de komende week langs mijn en andere professoren om te vragen of ik mijn survey af mag nemen in een lecture. Ook ga ik langs bij een sorority waar ik al een toezegging heb. Op die manier hoop ik dat ik toch wat grotere groepen mensen in één keer kan bereiken.
Vrijdag nam ik wat rust en heb ik nog gestudeerd en gegeten met Benedetta. Gisteren was vervolgens de grote dag: “gameday!”. Golden Bears vs. Stanford. De hele week al kleurde alles op de campus blauw met geel (of goud) en iedereen was enorm opgewonden. Dus na een korte skypemeeting met papa die jarig was, ging ik samen met Benedetta op weg naar het stadion. De sfeer was geweldig. Heel Berkeley was uitgelopen en bussen vol Stanford supporters waren ook gekomen. Helaas hadden wij geen kaartjes (om een indicatie te geven, die kostten minimaal $66 per stuk), maar het fantastische van onze campus en het Memorial Glade stadion is dat het tegen de heuvels aan ligt, dus studenten zonder kaartje gaan de heuvels in om vanaf daar hun golden bears aan te moedigen. Zo ook Benny en ik. De sfeer was geweldig, het uitzicht nog beter, de wedstrijd begrepen wij dan weer geen bal van. Conclusie: juichen als anderen dat ook doen en vooral foto’s en filmpjes maken.
Op een gegeven moment kwam er een gezin in het rood de heuvel op gelopen. Als één man begonnen onze supporters: “Take off that red shirt/shit!” (zie ook de filmpjes). Ik moet zeggen dat het verder heel rustig bleef, de rest van de wedstrijd werden ook deze supporters gewoon op de heuvel getolereerd en konden zij ook gewoon klappen als hun jongens een punt maakten. Dat was overigens wel pijnlijk, want hun jongens maakten een hoop punten. Touchdowns vlogen onze Bears om de oren. Bij 0-10 besloten Benedetta en ik dat wij het te koud vonden en te onbegrijpelijk om het echt zinvol te laten zijn om te blijven. Later hoorden we dat onze knuffelbeertjes met 47-14 afgedroogd zijn.
Maar in ieder geval werden ze afgedroogd, en daar was ook wat voor te zeggen want het was gisteren nat hier in Berkeley. Zoals de Engelsen het zeggen: “It was raining cats and dogs”. Onweer, en flink ook, inclusief. Lekker Nederlands dus. Benedetta en ik zochten Paola op in Sacks, een heel leuk cafeetje dat ik nog niet kende, en de rest van de middag hebben we weer zitten studeren: blij zijnd dat we binnen zaten. ’s Avonds zijn we naar Thai & Noodle gegaan, waar we Giacomo en een Franse bezoeker van hem ontmoetten. Heerlijk gegeten maar vooral enorm hard gelachen. Ik zal niet uitweiden over de details, maar op een gegeven moment kregen we de slappe lach en we zijn er niet meer uitgekomen (tot buikspierpijn aan toe). Was dus een goede afsluiting van de dag!
Zo is het weekend een mooie afwisseling van studeren en plezier hebben, en heb ik vooral weer volop genoten. Aankomende week zal niet minder zijn. Maandag en Dinsdag staan weer in het teken van colleges en Surveys (en hopelijk Harry potter), maar dan begint de Thanksgiving break. Benedetta en ik zijn uitgenodigd bij een echte Amerikaanse familie om thanksgiving te vieren a.s. donderdag. Vrijdag vertrekken we vervolgens naar Yosemite, om even echt weg te zijn en hopelijk het prachtige park met sneeuw te kunnen bewonderen!
Go Bears!!
Foto's: http://picasaweb.google.com/110093351162799291566/Berkeley1111Tot2111#
-
22 November 2010 - 01:16
Lars:
't Was zelfs NOG pijnlijker ('t was 48-14 :P)! Maar goed, we hebben wel het vierde kwart gewonnen en dat kon gisteren ook al gezien worden als een grote prestatie, dus...
ROLL ON YOU BEARS!!! -
22 November 2010 - 01:25
Jenny:
Wauw, klinkt echt fantastisch om zo'n wedstrijd mee te maken! En met een schitterend uitzicht. Succes met je surveys, hoop dat het nog een beetje wil lukken. Probeer misschien ook kerken te bellen met de vraag of je surveys uit mag delen na de dienst, zo heb ik in ieder geval de meeste Christenen gekregen.. Succes ermee en ook met al het andere uni-werk! -
22 November 2010 - 07:20
Eva:
Wat een leuk verhaal en wat klinken je weken superdruk! Een studiegenootje mag gaan afstuderen in Berkeley dus ik heb haar aangeraden je blog te lezen om zo een beetje een indruk te geven van wat jij daar allemaal aan het doen bent!
Geniet van je laatste weekjes! -
22 November 2010 - 09:59
Leni:
Lieve Tanja,
Ik sluit me helemaal aan, bij wat Jenny geschreven heeft. Wat een sfeer en wat leuk dat boven in de heuvels, jullie "tribune" was. Hoeveel mensen zullen daar bij die wedstrijd geweest zijn? Best héél erg veel!!
Lieve Tanja, ik wens je véél succes met wat je nog doen moet voor je studie! Het lukt vast wel. Je bent een kanjer daarin. We zien je op 5 december met pakjesavond.
Dikke kus en ik denk dat J'opa ook nog naar je schrijft. Doei!! -
22 November 2010 - 10:35
Leni En J' Opa:
Leve Tanja,
Met plezier je mail gelezen. Je bgrijpt dat wij niet begrijpen dat mensen zich zo druk maken om een spelltje met een bal. J' opa heeft er al helemaal niets mee. De enquette formulieren ingeleverd te krijgen zal een hele klus worden. Vooral atheisten zullen met een lantaarnrje gezocht moeten worden in Amerika. Hier gaat allees z'n gangetje. De verjaardxag van je vader was erg gezellig. Zo je zag op skype hebben we na het eten nog heel lang rond de tafel gezeten. Veel gelachen, af en to serieuse praat. Jan voelt zich de "oudste" schoonzoon en claimt graag de bijkomende rechten. Leuk. Jammer was dat Wouter moest korfballen. Hij past er zeker heel goed tussen. Gisteren wad Han jarig (45 jaar!!!!) Er waren heel veel mensen. Ook erg gezellig. Veel met Rik gesproken. Vanmorgen zijn hiet hoge closetpotten geplaatst. Ziet er goed uit. Wij zijn al druk met de surprises. Nog een paar weekjes en dan sta je weer hier. Groeten van ons.
Hou je haaks.
J' opa. -
22 November 2010 - 17:14
Jiska:
Hola!!!
Vandaag erg goed nieuws: Maarten is aangenomen bij Footlocker. Nu gaan ze nog zijn referenties nabellen en moeten de papieren ingevuld worden, maar... zogoed als zeker! Mooi nieuws, want na zo'n tijdje thuis zitten is het echt wel lekker om aan de slag te gaan.En dan ook nog een baan die hij leuk vindt!
Wel jammer voor mij, hij is nu namelijk aan het koken en ik lig lui op de bank (bijkomen van mijn hardloop avontuur van werk naar huis... de 5e keer alweer! voornemen gaat dus nog steeds goed!)... straks zal ik toch echt eerder thuis zijn dan hij. Maarja, dat redden we ook wel!
Bij jou gaat de tijd ook hard. Nog maar 4 weken. Met je studie zal alles wel goedkomen, heb er alle vertrouwen in. Hoop dat het je met die enquentes ook gaat lukken. Klinkt als een hele klus!!!
Toitoitoi... kijk ernaaruit je straks in de sneuw te zien ;-)
Liefs van je zus. -
29 November 2010 - 09:37
Marlijn:
Hahaha wat schrijf jij je verhalen toch altijd superleuk en grappig! Tjonge en wat dapper wat je daar allemaal doet ook qua studie:|! Echt wel hele mooie ervaringen!
En interessant om iets van de fanatieke 'cultuur' mee te krijgen natuurlijk;)! Oooohh ik ben erg benieuwd hoe thanksgiving was!!
Veeeel succes nog daar en geniet er ook van:)!! liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
