American Pie!

Wie nu associaties krijgt met film, highschool, prom night en sex, die heeft duidelijk de verkeerde associaties. Ik heb het hier namelijk over een doodnormale Amerikaanse appeltaart. Nu zeg ik wel doodnormaal, maar zo doodnormaal was hij nu ook weer niet. Ten eerste omdat hij met zeer veel liefde gefabriceerd werd door Italiaanse en Nederlandse handen, ten tweede omdat hij gewoon ontzettend lekker was! Was? Ja was, het laatste stukje is helaas gisteravond in mijn buikje terechtgekomen..

Dat mijn beginstukje over appeltaart gaat, kan veelzeggend zijn. De afgelopen week verliep rustig en stond vooral in het teken van voorbereidingen voor de komende week. Dus heb ik veel vooruitgewerkt. Dat heb ik dan weer wel gecombineerd met in de zon zitten, zodat ik de laatste dagen 30 graden optimaal benut heb! Ben ook weer lekker bijgekleurd in gezicht, nek en hals! Dat betekende ook meteen heel wat uurtjes Free Speech Movement Café, oftewel FSM café – een plek die al vaker in mijn weblog terug is gekomen, maar waarbij veel mensen geen beeld hebben. Heb daarom een paar foto’s genomen om een impressie te geven. Aangezien alle hard studerende Berkeley-gangers me heel boos aankeken, hoop ik dat twee foto’s daarvoor genoeg zijn.

Academisch hoogtepunt was nog wel de enorme discussie die op donderdag ontstond in mijn filosofiecursus. Niet tussen twee studenten, of tussen de studenten en de professor, nee: tussen de professor en de G(raduate) S(tudent) I(nstructor). Ik vond het erg vermakelijk. De professor bleef maar uitleggen dat ze het eigenlijk met elkaar eens waren, omdat de GSI het over een ander concept had. De GSI vond van niet en bleef proberen de professor te overtuigen. Inhoudelijk was de discussie ook erg interessant (voor de liefhebbers: het ging over het verschil tussen gerechtvaardigd handelen en geëxcuseerd handelen). En pragmatisch kwam het mij ook zeker niet slecht uit! Hierdoor lopen we namelijk lekker achter, en komt het erop neer dat we volgende week stof behandelen die ik denk ik wel onder de knie heb (en dus kan skippen) en komen we de week erna pas toe aan gelijkheid, een onderwerp dat ik heel interessant vind. Feest alom dus.

Donderdag was sowieso een hele leuke dag. ’s Middags/ ’s Avonds had ik met Benedetta afgesproken om een appeltaart te bakken ter ere van haar verjaardag (die is vandaag pas, maar zij heeft zichzelf een weekendje L.A. gegeven). Dinsdag hadden we niet gekookt omdat zij woensdag en donderdag 3 midterms moest inleveren. Afgesproken bij andronico’s, hebben we ons eerst vermaakt met het voorteken dat Halloween wel erg dichtbij komt: pompoenen. Dat vonden wij reden voor een heuze fotoshoot (resultaat staat online). Vervolgens inkopen gedaan en aan de slag gegaan. Maar voordat we begonnen had ik een verrassing. Ik had een map gemaakt met daarin ruimte voor alle recepten die we samen gaan koken en had de eerste er ook al ingedaan, dit was dan haar verjaardagscadeau. Ze vond het zo leuk, dat ze me wel 5 keer geknuffeld heeft en tranen in haar ogen had.. lief! Bijkomstig nadeel: ze sloeg bij het knuffelen mijn trouwe zonnebril van mijn hoofd die gebroken is.. Jammer, want het was de eerste zonnebril die het langer dan een paar weken met mij uitgehouden heeft, namelijk 3 en een half jaar en 4 zomervakanties. En er zullen mensen zijn die dit lezen die dat echt een hele prestatie vinden (voor mij).

Anyways, de taart: ja, lekker kneden, heel veel lachen, maar misschien nog wel leuker een Italiaans geschreven recept dat ik van Benedetta moest voorlezen. Op die manier gaat ze me elke week weer een beetje Italiaans leren, en wonder boven wonder lukte het me ook nog om haar de goede hoeveelheden van de goede ingrediënten op het goede moment toe te laten voegen! Van het overige deeg hebben we koekjes gebakken in de vorm van onszelf, waarom we ook weer heel hard gelachen hebben. En de rest van de avond hebben we heel gezellig gekletst, foto’s gekeken en gewoon heel veel lol gehad. Resultaat: Hele lekkere appeltaart en de afspraak om in het vervolg elke dinsdag en donderdag samen te koken, dus twee dagen per week in plaats van één.

Vrijdag en gisteren moest ik leren en boodschappen doen voor Wouters komst. Vrijdag verliep dat allemaal nog volgens planning. Gisteren werd ik toch wel wat nerveus en opgewonden en wilde dat leren niet meer lukken, nou ja.. Dan maar niet. Heb me toen vermaakt met romantische komedies op youtube! Vandaag nog wat boodschappen doen.. en dan.. naar het vliegveld!! Pff… voel de kriebels nu wel hoor, heb er onwijs veel zin in!

Volgende week dus wat later een verslag dan jullie inmiddels gewend zijn.. en voor nu:

Un Bacio!

Foto’s bij dit verslag:
http://picasaweb.google.nl/110093351162799291566/Berkeley1110Tot1610#