Buongiorno a tutti!

De afgelopen week kan ook wel de invasie der Romeinen genoemd worden. Berkeley is niet overgenomen door deze ‘rare jongens’, zoals zij ooit al eens genoemd werden. Maar in mijn leven is er duidelijk sprake van een invasie van afstammelingen van dit nobele volk: gli Italiani! En dan heb ik het niet alleen over die ene Italiaanse, waarmee ik nu al een tijdje samen kook en die inmiddels gedoopt is tot mijn “roomie”. Afgelopen week heb ik kennis mogen maken met haar vrienden…

Maar eigenlijk begon de week helemaal niet zo rooskleurig en gezellig als hij eindigde. Nadat Wouter weggegaan was, was ik niet alleen heel emotioneel maar ben ik ook ziek geworden. De eerste dagen stonden dan ook in het teken van slapen, verdrietig zijn, nog meer slapen en proberen weer in mijn studieritme te komen. Dat laatste was nodig omdat ik donderdag mijn eerste tentamen hier had en ik dus gewoon ouderwets moest studeren. Slapen ging me erg goed af, langzaam aan pakte ik mijn leefritme weer op, maar dat studeren bleek toch een lastiger verhaal. Gelukkig ging mijn tentamen wel goed, alhoewel ik wel wat kort de tijd had.

Dinsdag had ik ook mijn etentje met Benedetta afgelast aangezien ik nog ziek was en zij nog niet veel kon eten door een operatie aan haar verstandskiezen. Donderdag ging het gelukkig wel gewoon door, iets waar we allebei weer echt naar uitkeken. Op het menu stond minestrone en wel volgens haar oma’s recept. Heeft toch wel iets hè, zo’n Italiaans familierecept. De minestrone moest twee uur koken dus ondertussen uitgebreid verhaal gedaan over mijn fantastische week met Wouter en zij over haar operatie. Het resultaat was echt fabeltastisch, wat een heerlijke soep! Helaas heeft zij de foto’s, dus wellicht volgen die ooit nog.

Vrijdag heb ik eindelijk tijd gevonden om mijn hele kamer eens goed op te ruimen en alles te wassen, want daar was het nog niet van gekomen sinds Wouter hier geweest was. Verder voelde ik me vrijdag eindelijk weer helemaal beter, dus dat was nog iets positiefs! ’s Avonds had ik met Benedetta afgesproken om een kostuum te gaan kopen voor Halloween. Op het laatste moment vroeg ze of ik zin had om daarna met haar bij haar Italiaanse vrienden te gaan eten: natuurlijk heb ik daar zin in!

De kostuumwinkel op zichzelf was echt al een bijzonder iets. Het was zo druk! Bovendien kwamen we erachter dat Halloween eigenlijk een soort carnaval is: je moet vooral gewoon verkleed zijn maar eng hoeft het niet te zijn. Bijna alles was eigenlijk al uitverkocht, wat dan weer een beetje jammer was, en wat er nog was viel allemaal in de categorie: sletterig. Hmm.. niet helemaal mijn smaak. Uiteindelijk vonden wij een Griekse Godinnen kostuum, iets waarvan we zelf vonden dat het wel bij ons paste. Paola en Giacomo, twee vrienden van Benny, kwamen ook al naar de shop, en Giacomo scoorde een Caesar kostuum: hoe toepasselijk??!
Rond een uur of 9 waren we eindelijk klaar en gingen we op naar Federico, jaja, alweer een Italiaan. Bij hem thuis zouden we pasta carbonara maken. Dat werd ook wel tijd vond ik zo, aangezien ik nog steeds Nederlands ben en ervan hou om rond 6 uur te eten: “Ho Fame” (=“Ik heb honger”)! Dat was toch wel een hele ervaring. In een keuken zijn met 4 Italianen en een traditioneel Italiaans recept maken. Het grappige aan Italianen is dat ook alles precies volgens het traditionele recept moet: je mag niks toevoegen, en niets weglaten, ook al zou dat wel eens heel lekker kunnen zijn. Pasta Carbonara (zoals ik nu geleerd heb) heeft ook niks met roomsaus van doen, het bestaat simpelweg uit pasta, eieren, bacon en peper: en dan gingen zij nog een hele discussie voeren over hoeveel eieren we dan per persoon zouden gebruiken. Ik vond het vermakelijk! Het resultaat smaakte echt heerlijk en het werd een hele gezellige avond, maar was dan ook pas om 1 uur thuis en voelde me toen weer heel erg beroerd… misschien toch nog niet helemaal beter?

De hele zaterdag heb ik dan ook in mijn bed doorgebracht. Geslapen, beetje op mijn computer gerommeld, geslapen, tv-serie gekeken, en nog wat geslapen. Tot ongeveer 19.00 uur. Want om 20.00 uur zou Benedetta komen om richting SF te gaan, met je raad het al… nog meer Italianen! Dus wij met de Bart naar SF. Paola had haar roommate meegenomen, Katie, een echte Amerikaanse die net als ik nog geen 21 was en ook Chiara had een, wederom Italiaanse, roommate meegenomen. In San Francisco was het echt heel erg leuk. Allemaal mensen op straat, allemaal verkleed. En door de straat reden allemaal bijzondere bussen en megalimousines: gekke Amerikanen weer! In de Bart kwamen we Jezus al tegen, later ook nog een lepel en vork, een mosterdfles, en nog veel meer. Mijn favoriete kostuum dat ik zag was iemand die de mexicaanse golf was: blauwe kleren met enorme zwarte vlekken (lees: olievlekken) en allemaal knuffelvissen eraan genaaid, hoe creatief?!

Wij gingen eerst naar een barretje, kwamen onderweg nog twee Italianen tegen die ook met ons mee zijn gegaan. Tsja, en toen begon het, de echte overname van mijn leven. Om binnen te komen had je ID nodig, die heb ik natuurlijk niet, althans niet met één waarop een geboortedatum voor 1990 staat.. dus ging ik gisteravond door voor Benedetta Mangialardo! Gelukkig zijn Amerikaanse uitsmijters niet bepaald nauwkeurig want zonder problemen kwamen er twee Benedetta’s (Ik met haar paspoort, zij met haar rijbewijs) naar binnen en twee Paolo’s (Katie ging op haar ID) die ook nog eens totaal niet op elkaar leken. Barretje was gezellig, maar na een uurtje besloten we naar een andere tent te gaan waar we de truc nog eens vrolijk herhaalde. Voelt toch best goed moet ik zeggen! De volgende tent was echt heel leuk en daar hebben we dan ook lekker gedanst tussen al de uitgedoste Amerikanen, die zich niet alleen sletterig aankleden maar ook zo dansen.

Om 2 uur vonden we het te warm worden en hadden we allemaal honger, dus zijn we wat gaan eten bij een Mexicaanse tent, waar het megadruk was! Daar besloten we niet 16 blokken te willen lopen om de bus naar Berkeley te nemen en dus een taxi naar te nemen mits te taxichauffeur ons met 4 op de achterbank wilde laten zitten. Wij hadden eigenlijk best snel een taxi gevonden maar hebben echt onwijs veel geluk daarmee gehad! De anderen hebben het nog een hele tijd geprobeerd en zijn uiteindelijk toch naar de bus gelopen.. arme hun! Wij waren om kwart over 3 thuis (voor slechts 10 dollar p.p. voor een rit van +/- half uur), dus ik lag om half vier in mijn bedje, met een supergeslaagde avond achter de rug!
Vandaag beetje uitgeslapen, nog wat voor school gedaan, maar wederom niet productief geweest. Wat is dat toch met mij? Zal er morgen wel weer aan moeten geloven! Komt een hele drukke week aan met veel werk voor zowel studie hier, als in Nederland. Maar voordat ik daar aan begin… Ga ik nu maar eens naar Benedetta: cucinare e mangiare insieme!

Ciao Ciao!

Foto’s:
http://picasaweb.google.com/110093351162799291566/Halloween#