De Fles

Als je geboren wordt ga je doorgaans eerst “aan de borst”, zo leren wij mensen over het algemeen drinken. Later gaan we over op de fles. Wat deze twee drinkmethoden als overeenkomst hebben, is dat je moet zuigen om vocht binnen te krijgen. Er komt echter de tijd dat je geen speen meer mag, en zo komt er ook de tijd dat je moet leren drinken uit een beker. De afgelopen weken hier in Berkeley, hebben me doen twijfelen of Amerikanen deze stap soms overslaan. Waar je ook kijkt, in de gym, in de colleges of gewoon op het gras op de campus, iedereen lurkt hier non-stop aan een fles. En niet zomaar een bidon of een flesje water zoals wij dat kennen. Nee het moet minimaal een Sigg fles zijn, maar je hoort er pas echt bij met een CamelBak fles. Wat deze fles zo bijzonder maakt? Juist ja, je moet er aan zuigen. Maar hoe belachelijk ik Amerikanen ook maak, ik ben hier natuurlijk deels ook om de cultuur te proeven, dus moet ik toegeven dat ook ik overstag ben gegaan. Sinds een uurtje ben ik de gelukkige bezitter van een CamelBak fles, en nee, niet zomaar een CamelBak fles: eentje met het opschrift “California Berkeley”.

Ja, ik ben ernstig aan het shoppen geslagen, en in dit geval doel ik zowel op het shoppen van cursussen als het shoppen van kleding. In mijn vorige blog schreef ik dat ik gelukkig toe was gelaten in de drie cursussen die ik wilde volgen. Omdat deze bij elkaar 11 Units tellen, en ik 13 Units moet hebben om mijn Visum status te behouden, heb ik tot nu toe als vierde cursus Theory of Knowledge gevolgd. Een hele pittige filosofiecursus, waarbij de professor zo zacht praat dat ze achter in de klas sowieso onverstaanbaar is, en een cursus die met elk college saaier wordt. Daarom hoopte ik in een DeCal toegelaten te worden. Misschien moet ik het principe van dit soort cursussen even toelichten. Kort gezegd zijn het cursussen bedacht en opgezet door studenten die echt over van alles en nog wat gaan en meestal 1 of 2 Units tellen. De DeCal waarvoor ik me ingeschreven had was Sex and the City; discussing the contemporary women. Helaas, meer er waren meer gegadigden en helaas was ik niet één van de gelukkigen die toegelaten werd. Daarom probeer ik nu in een photoshop DeCal te komen, maar daar waren gisteren 80 belangstellenden voor 25 plaatsen. Ga maandag en dinsdag nog maar even verder shoppen dus!

Wat ik eerder had moeten weten is dat ze in Amerika een site hebben ratemyprofessors.com. Zeer interessant moet ik zeggen, want werkelijk alle professoren uit Amerika worden daar beoordeeld. En had ik het eerder geweten dan had ik deze waarschuwing over de filosofiecursus kunnen opvolgen: Let me start by saying that Professor Roush is a brilliant philosopher. However, she is far from a brilliant lecturer or teacher. She is lost without her power point slides, has problems finishing sentences, and speaks in the quietest voice imaginable. If you are not in the department and don't have to take this class, don't.

Dan wat ervaringen van de afgelopen week. Ten eerste komt rustig beginnen hier niet in het woordenboek voor. Ik heb nog nooit in zoveel colleges gezeten waar echt 90% van de mensen alle opgegeven stof al bestudeerd had, daar zinnige opmerkingen over kon maken, en dat ook deed. Ik voelde me zowaar een keer niet de nerd, maar eerder de stumpert, die het allemaal wel gelezen heeft, maar nog niet zo ver is dat ze de discussie aangaat. Dat is ook wel eens leuk om te ervaren. Verder gebruiken lang niet alle professoren een powerpoint in hun lecture, en ik moet eerlijk zeggen dat degene die het niet gebruiken, de interessantste colleges geven! Ook de lokalen zijn heel anders dan in Nederland. In Nederland zit je aan tafels, of in collegebanken met uitschuifbare tafeltjes. Hier zit je op een stoel met aan de rechter- of linker kant een plankje om te schrijven (zie foto). Op die manier kan ook elk lokaal gebruikt worden voor zowel colleges als discussiegroepen, en zit je bij de laatste gelegenheid eigenlijk altijd in een kring, wat de discussie wel bevordert! Whiteboards hebben ze hier trouwens ook nog niet uitgevonden, dus hangen de lokalen vol met krijtborden maar dan weer wel met hypermoderne beamers erboven.

Inmiddels ben ik ook aan het sporten geslagen. Ben nu in totaal 3 keer in de gym geweest. Twee keer heb ik zelf een work-out gedaan, en vanmorgen ben ik naar yoga geweest. Was enigszins sceptisch van te voren, maar Shinu vroeg me of ik mee ging, en ik dacht: waarom ook niet. Dus vanmorgen om 8 uur zat ik klaar voor mijn eerste yogales. Bleek echt heel inspannend te zijn, al je spieren worden werkelijk getraind en goed ook. Denk dat ik het morgen ook nog wel voel! Zeker voor herhaling vatbaar omdat ik veel oefeningen ook herkende van de cesartherapie die ik ooit voor mijn rug deed. De gym is echt een mooie plek,iedereen doet zijn eigen ding en alles is aanwezig, cardioapparatuur, gewichten, matjes, ballen, en zelfs handdoeken, dus die hoef je ook niet zelf mee te nemen. Had woensdag alleen wat problemen met de lockers. Je krijgt hier een slot met een code. Met een minuscule gebruiksaanwijzing die echt onbegrijpelijk is. Het volgende moet je doen:
- Draai drie volle rondjes naar rechts en ga dan op het eerste nummer van de code staan.
- Draai naar links eerst een keer voorbij je eerste nummer, en ga dan op je tweede nummer staan.
- Draai naar rechts naar je derde nummer.
- Draai nog één keer naar links, en je slot is open!
Voordat ik dat doorhad, duurde het wel even. Dus ik netjes spullen in locker en op slot gedaan. Kom ik terug, maak mijn locker open (was nog trots dat het in één keer lukte): locker leeg. Huh! Wat was het probleem? Ik had mijn kleding in de locker erboven gedaan en de locker eronder op slot gedaan. Daar lagen mijn portemonnee, mijn mobiele telefoon(s) een uur lang onbewaakt. Lekker slim! Inmiddels ben ik een stuk handiger met de lockers en morgenochtend om 8 uur ga ik naar Zumba.. ben benieuwd!

Een lang verhaal, maar de bottomline is dat ik me hier over het algemeen prima vermaak! Tuurlijk zijn er momenten dat ik best verlang naar een Nederlandse stem, maar vaak kan ik dan op skype of kijk ik naar alle leuke reacties op mijn weblog en alle andere lieve berichtjes die ik ontvang. Mijn kamer is trouwens nog wel steeds koud. Daarom heb ik mezelf naast mijn mooie, prachtige Fles, ook nog een extra Berkeley trui gegund (met dank aan mijn lieve zus) en heb ik ook een joggingbroek gekocht. Morgen ga ik waarschijnlijk naar San Francisco eens kijken of ik de Golden Gate Bridge nu ein-de-lijk zonder mist kan bewonderen!

De foto’s bij dit verslag staan hier: http://picasaweb.google.nl/110093351162799291566/Berkeley2780309#

Zijn er niet zo veel dit keer!