Welcome to the World of Berklish

Als je voor het eerst naar de supermarkt gaat hier in Berkeley, en je bij de kassa moeilijk staat te doen met het on-mo-ge-lijke geld, hoor je het ineens:” Pepaplastic mam?”. Nietsvermoedend vraag je “I’m sorry?”, en met alle liefde herhalen ze de vraag: “Pepaplastic?”. Pepaplastic, ik dacht dat ik Engels aardig beheerste maar dit woord is mij volkomen onbekend. Dus wanneer je na een korte aanval van paniek nogmaals zegt: “I’m sorry, I didn’t understand”, dan hoor je een diepe zucht en de vraag “Do you want a paper or a plastic bag mam?”. En dan valt het kwartje. Je hebt hier te maken met het onvermijdbare Berklish. Nu ik hier 5 weken woon, begin ik het plaatselijke dialect eindelijk door te krijgen. Als je hier iemand met een leuke tas ziet lopen, zeg je niet gewoon: “That’s a cool bag you have”. Nee, want alles moet hier met de overtreffende trap van “Hella” gebracht worden, dus zeg je: “That’s a hella cool bag you have!”. Verder is alles SICK, en dat heeft niets met ziek maar alles met cool te maken (alhoewel we die bewoording in Nederland ook al kennen). Maar het belangrijkste is, dat je tegen iedereen die je een fijne dag, weekend of week wenst zegt: “Have a good one”.

Ook op de campus begint nu alles aardig te wennen. Zo weet ik de gebouwen waarin ik les heb te vinden, lukt het me om aantekeningen in het Engels te maken en de professor daarbij bij te houden, en begin ik steeds meer te wennen aan Berkeley time. Dat laatste houdt vooral in, dat ik inmiddels ook niet meer probeer om precies op tijd te zijn, in plaats daarvan kom ik precies op Berkeley tijd. De afgelopen week ben ik nog wat gaan shoppen voor een DeCal en uiteindelijk terecht gekomen in English for International students. Daardoor heb ik mijn filosofie vak kunnen laten vallen, en begint alles een beetje op zijn plek te vallen. Heb me de afgelopen week aardig vermaakt in colleges. Zo begon één professor haar lecture met: “It’s ok if you fall asleep during my lectures, but please don’t snorr because I think that would undermine my position”. Best fijn hoe professoren hier toch minder pretenties hebben.

Ik had donderdag ook mijn eerste discussiegroep voor legal studies. De GSI (Graduate Student Instructor) vroeg ons eerst onszelf voor te stellen: dus daar ging ik braaf: Hello, I’m Tanja, an exchange student from the Netherlands majoring in psychology. Hoor ik ineens: “Ieck spreck euhw tal nied so gut”. Ik zat hem echt heel schaapachtig aan te kijken en dacht: wat zeg jij nou?! Toen pas besefte ik me dat het geen Engels was, en begreep ik het. Dus ik lachen en hij lachte vrolijk met me mee. Uiteindelijk bleek zijn familie uit Nederland te komen. ’s Middags had ik dan ook college voor dit vak. Hadden die morgen gehoord dat 30% van je cijfer afhangt van participatie in discussiegroepen en in de lectures. Maar ik vind het al niet super om in een zaal met 100 Amerikanen wat te zeggen, laat staan als het dan ook nog nuttig moet zijn, en nu was door een verkoudheid mijn stem naar een piepniveau gedaald, dus nam ik me voor deze week me nog even stil te houden bij het lecture. Maar toen onze lieve professor zo zijn best deed een antwoord uit ons te krijgen, en iedereen hem aan zat te kijken of hij chinees sprak, en naar mijn idee het antwoord best voor de hand liggend was, heb ik toch maar mijn vinger opgestoken en zelfs zonder horten en stoten is het me gelukt een antwoord te geven. Dat leverde me een waarderende blik en een compliment van de professor op: Jeej! Stiekem was ik best een beetje trots op mezelf, maar heb de rest van het college mooi mijn mond weer gehouden!

Tot zover academische ervaringen. Over naar sightseeing! Vorige week zaterdag ben ik zoals ik had gepland met de bus naar de Golden Gate bridge gegaan. Dat had nog heel wat voeten in aarde, doordat ik de bus bijna miste, daardoor dwars voor rijdende auto’s langsrende en mijn eerste San Francisciaanse bijna-dood-ervaring had. Maar eindelijk was hij daar.. weer met mist! Pff.. tegenvaller. En koud dat het was! Wilde daar studeren maar na 5 minuten vroren mijn handen eraf. Dus heb maar wat foto’s genomen en ben na twee uur rondlopen weer naar huis gegaan. Duurde wel een tijdje voor ik weer warm was!

In de loop van de week kreeg ik een berichtje van Sharon, meisje van University College Utrecht, dat dit semester in Davis studeert (ong. anderhalf uur hiervandaan), of we wat af zouden spreken. Leuk! Dus vrijdagochtend kwam zij aan met de bus, en hebben we eerst over de campus gelopen en de fantastische Bancroft bibliotheek op de campus bekeken. Daarna zijn we haar spullen gaan droppen bij mij thuis en hebben we de bus van 11.45 uur naar San Francisco genomen. Het was prachtig weer, en op de brug hadden we uit de bus mooi uitzicht op de skyline van SF! Aangekomen, hebben we de tram genomen naar pier 39 waar we de zeeleeuwen weer gezien hebben, en daarna zouden we naar de Golden Gate bridge gaan. Maar ik zag het alweer.. Mist! Zelfs op de mooiste dag tot nu toe! Dus hebben we de plannen gewijzigd en zijn we naar Lombard street gelopen waar haarspeldbochten in een straat zijn aangelegd omdat hij anders te stijl is om met de auto in te rijden. Daarheen lopen is dan ook geen kattenpis! San Francisco doet niet moeilijk over helinkjes van met stijgingspercentges van ruim 20%. Zijn vervolgens verder gelopen door Chinatown naar Market Street, waar we Nordstrom bekeken hebben. Als laatste hebben we Union Square opgezocht en daar heerlijke framboosjes gegeten. Na ongeveer 7 km lopen de bus weer genomen naar Berkeley. ’s Avonds hebben we samen heerlijke pannenkoeken gebakken! (de foto’s daarvan volgen later nog, want die heeft Sharon!).

Gisteren zijn we weer San Francisco ingegaan. Was echt een hele warme dag, en als de brug nu niet mistvrij was, dan zou het nooit meer lukken. Om half elf waren we bij Powell street en na drie kwartier in de rij konden we om 11.15 uur met de kabeltram richting Fisherman’s Warph. Vanaf daar hebben we met prachtig weer, en prachtig uitzicht op de Golden Gate bridge zonder mist, weer ruim 7.5 km gelopen naar de Golden Gate plaza. Veel lol gehad en heel veel foto’s genomen. Wat is die brug imponerend zeg! Zeker zo zonder mist lijkt hij nog enormer dan met mist. Toen we erop stonden was er ineens binnen 10 minuten wel weer mist op komen zetten, dus we waren net op tijd. Maar wat hebben we genoten! Bus en Bart teruggenomen, en naar Amtrak gelopen. Dat bleek verder dan verwacht en dus gebeurde het naarste wat je kan gebeuren, we zagen Sharons trein in de verte wegrijden. Uurtje wachten dus, nog wat boodschapjes gedaan, en toen ging Sharon met de trein weer naar Davis. Ik ga haar daar zeker een keertje op zoeken en dan gaan we Sacramento bekijken!


Ik heb daarna nog ruim een half uur op de bus moeten wachten die drie kwartier te laat was, en ondertussen met een lief oud mannetje gepraat die in 1958 in Nederland was geweest. Zelfs in Utrecht! En toen hij de bus uitstapte.. zei de schat: “Goetendak nok”. Toen ik thuis was helemaal uitgeteld van weer een dag lopen, heb ik de laatste pannenkoeken gebakken, en ben ik gaan slapen..

Vandaag staat studeren op het programma en heb net al even geskyped met Wouter, die vandaag jarig is! Wel heel jammer dat ik daar niet bij kan zijn, maar dan maar even contact via skype. Kreeg vrijdag nog wel héél leuk nieuws.. namelijk dat hij een vlucht heeft geboekt naar San Francisco op 17 oktober, en dan komt hij me voor een hele week bezoeken, wauw!

Dat was het weer voor deze week.. hopelijk wordt komende week net zo inspirerend!

Have a good one!

Foto’s bij dit verslag staan hier: http://picasaweb.google.nl/110093351162799291566/BerkeleyEnSF04091209#


Foto's van Sharon, en dus ook van het pannenkoeken bakken... staan hier:

http://picasaweb.google.com/sharon.cornelissen/SanFrancisco#